پیش از این وعده‌هایی برای پرداخت این مطالبات در اردیبهشت، خرداد یا تیر داده شده بود، اما تاکنون عملی نشده است. اکنون بازنشستگان در انتظار اجرای وعده تازه و مشخص‌شدن زمان قطعی پرداخت این مطالبات در ماه جاری هستند.

ما نگران کاهش شیفت کارگران و یا تعدیل احتمالی آن‌ها به دلیل قطعی برق هستیم؛ دستمزد کارگران با کاهش شیفت کم می‌شود و مزایای مزدی مثل پاداش تولید قطع می‌گردد.

اگر قانون درست اجرا می‌شد ما شاهد ناترازی منابع تامین اجتماعی نبودیم؛ در پایان سال ۱۴۰۳ حداقل دستمزد هفت میلیون و ۱۶۷ هزار تومان بود اما سبد معیشت خانوار ۲۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تعیین شد یعنی حداقل دستمزد کمتر از یک سوم معیشت خانوار بود. این در حالی است که ۶۰ درصد بازنشستگان حداقل بگیر و ۲۰ تا ۲۵ درصد نیز خانه ندارند.

هنوز تاریخ دقیقی برای پرداخت این مبلغ مشخص نشده، اما ممکن است این پرداخت در نیمه اول یا دوم مردادماه انجام شود. آقای مدیرعامل سازمان قول داده که در اوایل هفته آینده جلسه‌ای برگزار شود تا بر اساس منابع مالی موجود، به‌ویژه اوراقی که قرار است از سوی دولت به سازمان واگذار شود، وضعیت مشخص شود.

جداول مربوط به حقوق، مزایا و ساعات کاری کارگران در تیرماه اعلام شد.

شورایعالی کار، به عنوان نهادی که قانون وظیفه تعیین مزد و مستمری را بر عهده‌اش گذاشته، از اسفندماه نه نشستی برگزار کرده و نه صدایی از این شورا در می آید. در حالیکه حداقل مزد و مستمری طبقه‌ی کارگر به پایین‌ترین سطح در دهه‌های اخیر نزول کرده است,‌نیاز است در جلسه ای برای بهبود وضعیت کارگران این موضوع بررسی شود.

«امروز حقوق کارگران و بازنشستگانِ حداقل‌بگیر از یک سوم خط فقر هم پایین‌تر است» و البته این گزاره حرف عجیبی نمی‌زند وقتی به یاد داشته باشیم حداقل دستمزد روزانه کارگران کمی بیشتر از ۳۰۰ هزار تومان است، یعنی دقیقاً برابر با قیمت یک کیلو برنج ایرانی! کارگر با دستمزد یک روز کامل کار کردن، می‌تواند فقط یک کیلو برنج خالی بخرد....!