کارگران به امید بازنشستگی سال‌ها کار سخت را تحمل می‌کنند، سعی می‌کنند خود را پله به پله از نردبان شکسته‌ی پیشرفت بالا بکشند، اما فقدان تشکل‌های مستقل و قدرتمند، رواج قراردادهای موقت و همه کاره بودن کارفرما در محیط کارگاه، کار را خراب می‌کند و امیدها را ناامید می‌سازد؛ غول اخراج همیشه در کمین است، حتی وقتی کمتر از یک سال تا بازنشستگی فاصله داری.

کارگرِ کارخانه‌ی سیمانِ خزرِ لوشانِ احتمالا اکنون در چنین شرایطی است؛ او نزدیک به یک ماه است که از کار بیکار شده، نه می‌تواند ثابت کند که اخراجش بی‌دلیل بوده و نه می‌تواند به مرجعی قانونی اعتراض کند و امیدوار باشد که به مسئله‌اش رسیدگی شود.