نوعی پاس‌کاری میان دولت و کارفرمایان در زمینه تامین مسکن صورت می‌پذیرد. از سویی معمولاً مقامات دولتی می‌گویند که همه چیز برای تولید مسکن برای کارگران آماده است اما کارفرمایان کمکی نمی‌کنند، از سوی دیگر، کارفرمایان هم می‌گویند که ما برای تامین مصالح و کمک مالی آماده هستیم اما دولت به ما زمین نمی‌دهد!

جامعه شدیداً دوقطبی‌ست و حقوق اکثریت در حال از دست رفتن است؛ ثروتمندان در حال فتح آخرین سنگرهای باقیمانده برای طبقه کارگر هستند و نمی‌دانند «کارگر بودن» در شهر دوقطبی یعنی چه!

امسال برای اولین بار در طول تاریخ تعاون در کشور و مساله تعاونی‌های مسکن موضوع مسکن کارگری را به طور جدی در دستور کار قرار دادیم، تفاهم‌نامه‌ای با همکاری بانک توسعه تعاون منعقد شده که ۲۰ هزار میلیارد ریال، در سطح کل کشور منابع تسهیلاتی در کنار تسهیلاتی که برای جهش نهضت ملی در نظر گرفته شده، پرداخت کند.

مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن در پاسخ به این سوال که با توجه به درآمد پایین کارگران، دولت چه روش ویژه برای خانه‌دار کارگران بکار گرفته است، گفت: اعتقاد داریم اگر صنایع پای کار بیایند بهترین روش برای خانه‌دار کردن کارگران است چراکه صنایع هم می‌توانند کارگران را از تسهیلاتی برخوردار کنند و هم اینکه مسئولیت اجتماعی در زمینه ایجاد زیرساخت‌ها دارند و می‌توانند در زیرساخت ‌سازی کمک کنند.

رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور با اشاره به عدم‌افزایش حق مسکن گفت: تورم حاکم بر اقلام خوراکی و مسکن باعث شده است سفره کارگران هر روز کوچک‌تر شود.

"مسکن" یکی از مهمترین مشکلات کارگران است. چرا که با افزایش و نوسانات قیمت مسکن در بازار، توان کارگران برای تهیه آن دشوار شده است. آمارها حکایت از این دارد که نزدیک به ۷۰درصد درآمد کارگران صرف اجاره بها و تأمین مسکن می شود.

کنایه مجری تلویزیون به دولت در حق مسکن کارگران: خیلی در زمینه مسکن موفق بودید که حق مسکن کارگران را ثابت نگه داشتید؟