بررسی‌ها نشان می‌دهد که حداقل دستمزد فعلی کارگران، با احتساب هزینه‌های مسکن، خوراک، حمل‌ونقل و درمان، فاصله‌ای فاحش با حداقل هزینه‌های زندگی دارد. بسیاری از کارگران مجبورند بین هزینه درمان و دیگر نیازهای اولیه، دست به انتخاب بزنند. این انتخاب‌های اجباری، کیفیت زندگی آن‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که هزینه‌های درمانی، از جمله ویزیت پزشکان، خرید دارو و بستری شدن در بیمارستان، به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

حذف دفترچه‌های کاغذی بیمه، درمان کارگران و بازنشستگان را با مشکل مواجه کرده؛ در خیلی از مواقع سامانه قطع است و باید ساعت‌ها منتظر بمانی یا اینکه هزینه‌ی درمان را از جیب بپردازی.

گرانی دارو و درمان یک معضل بسیار جدی‌ست به خصوص برای خانواده‌هایی که منبع درآمدِ لایزال ندارند و حیات و ممات‌شان به حقوق مزدبگیریِ ناچیزی بند است که آخر هر ماه به حساب‌شان واریز می‌شود.

هیئت وزیران با محاسبه هزینه درمان دهک‌های درآمدی یک تا سه به‌صورت رایگان در مراکز درمانی دولتی و محاسبه نرخ این خدمات (درمان) در مراکز غیردولتی با نرخ پایه بیمارستان‌های دولتی موافقت کرد.