بر اساس ماده ۵۱ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، ساعات کار روزانه کارگران نباید از ۸ ساعت در روز یا ۴۴ ساعت در هفته تجاوز کند. همچنین هرگونه تغییر در شرایط کار، از جمله زمان شروع یا پایان کار یا شیوه انجام آن (مانند حضوری یا دورکاری)، مشروط به اطلاع و رضایت کارگر است، به‌ویژه اگر این تغییرات تأثیر عمده‌ای بر زندگی فردی کارگر داشته باشد.

کارگران کارخانه ها و مراکز تولیدی و صنعتی در طول ۸ سال دفاع مقدس کارنامه درخشان و پرباری از خود به جای گذاشتند و از حضور در جبهه های نبرد تا حضور در کارخانه ها به جهت تامین ارزاق مورد نیاز مردم را به نمایش درآوردند.

اکر شخص کارفرما، کارگر خود را مجبور به استفاده از مرخصی اجباری قانون کار کند، موظف است که به اندازه تعداد روزهای مشخص شده، حقوق فرد را بدهد.

به‌خاطر داشته باشید که مرخصی بدون حقوق گزینه‌ای برای نیروهای کار رسمی است و تنها با رضایت و موافقت کارفرما قابل انجام است.

وزارت راه و شهرسازی (سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای)، وزارت کشور و صاحبان سکوهای مجازی حمل‌ونقل کالا و مسافر مکلفند نسبت به ارائه برخط فهرست رانندگان و اعمال شاخص رانندگان مشمول با تعیین و لحاظ حداقل فعالیت و کارکرد و ایجاد درگاه مشترک به منظور پرداخت مستقیم حق بیمه به حساب اختصاصی نزد سازمان تأمین اجتماعی اقدام کنند.

ماده ۳۰ قانون کار- چنانچه کارگاه بر اثر قوه قهریه (زلزله، سیل و امثال این‌ها) و یا حوادث غیر قابل پیش بینی (جنگ و نظایر آن) تعطیل گردد و کارگران آن بیکار شوند پس از فعالیت مجدد کارگاه، کارفرما مکلف است کارگران بیکار شده را در همان واحد بازسازی شده و مشاغلی که در آن به وجود می‌آید به کار اصلی بگمارد.

1- باید عوامل زیان آور محیط کار کارگر وجود داشته باشد، 2- شدت عوامل زیان آور بیش از حدود مجاز مواجهه شغلی تعیین شده باشد و 3- مدت مواجهه کارگر با عوامل زیان آور بیش از مدت زمان مجاز تعیین شده باشد.