قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما

سایت کارتابان نوشت: بنده چند سوال در خصوص قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما و قانون اداره کار دارم، تقاضا دارم پاسخ بفرمایید.

۱- تامین اجتماعی برای سال ۱۴۰۳ ذکر کرده که سقف حقوق برابر است با ۷ برابر حداقل حقوق پایه ، حالا اگر حقوق توافقی بین کارگر و کارفرما عددی بالاتر از این رقم باشد ، کارفرما می‌تواند بگوید عدد را کمتر در قرارداد ذکر می‌کنم؟ چون اگر عدد واقعی را ذکر کنم هم باید حق بیمه و مالیات بیشتری پرداخت کنم و هم قانون بالاتر از (۵۱ میلیون تومان = تقریبا ۷برابر حداقل حقوق سال ۱۴۰۳ ) را قبول نمی‌کند و آیا اگر عدد واقعی ذکر شود چنانچه مشکلی بین کارگر و کارفرما پیش بیاید، آیا قانون این رقم را قبول نمی‌کند؟

۲- اگر بخواهیم قرارداد کاری موقت چند ساله ببندیم ، کارفرما می‌گوید من از کجا بدانم سال بعد افزایش حقوق و مزایا چقدر است که الان بخواهم قرارداد چند ساله ببندم، آیا این حرف منطقی و قانونی است یا می‌توان این بند را ذکر کرد که این قرارداد میزان افزایش حقوق سالیانه اعلامی از طرف دولت را شامل می‌شود و بعد قرارداد را چند ساله بست؟

۳- آیا کارفرما می‌تواند در قرارداد این بند را ذکر کند که چنانچه دو طرف اگر از هم رضایت نداشتند می‌توانند یک ماه زودتر به یکدیگر اعلام کنند و کار را خاتمه دهند در صورتیکه هنوز تاریخ مدت قرارداد باقی مانده باشد؟
و اگر کارمند این قرارداد را با وجود این بند امضا کند کارفرما می‌تواند هر وقت بخواهد عذر کارگر را بخواهد و طرف را بیرون کند بدون اینکه قانون طرف کارگر را بگیرد چون کارگر این مورد را در قرارداد امضا کرده؟

۴- آیا می‌توان در قرارداد کاری بین کارگر و کارفرما عدد پورسانت را هم در قرارداد ذکر کرد؟ آیا چنانچه فرد پورسانت هم در کنار حقوق ثابت بگیرد می‌تواند این ضریب پورسانت را در قرارداد ذکر کند و این قانونی است؟ و در صورت بروز مشکل اداره کار قبول می‌کند؟ چون تا به الان ندیدم و نشنیدم که اداره کار پورسانت را قبول داشته باشد و در حق و حقوق کارگر لحاظ کند.

سایت کارتابان نوشت:  ۱- سقف حقوق اعلامی از جانب تامین اجتماعی سقف تعهدات سازمان است و توافق کارفرما و کارگر را محدود نمی‌کند. به این معنی که اگر حقوق و مزایای کارگر از سقف اعلامی از طرف سازمان بیشتر باشد، حق بیمه سقف واریز خواهد شد. ملاک در قانون کار رقم توافقی بین طرفین است و محدودیت سقف از لحاظ مقررات قانون کار وجود ندارد.

۲- وقتی قرارداد کاری منعقد شده که مدت آن بیش از یک سال است و یا به هر دلیلی در اثنای قرارداد کار از طرف مراجع ذیصلاح مزد و یا مزایا افزایش پیدا کرد، کارفرما مکلف است همان میزان افزایش مزد و مزایا را طی حکمی در قرارداد کار کارگر اعمال کند. ذکر این موضوع در قرارداد کار لزومی ندارد و این شرط جزو شرایط ذاتی قرارداد کار خواهد بود.

۳- در قراردادهای مدت موقت وفق ماده ۲۵ قانون کار هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ قرارداد کار را ندارد. کارگر در صورت استعفا باید تبصره ماده ۲۱ قانون کار را رعایت کند. فسخ قرارداد کار می تواند با توافق طرفین و استعفای کارگر اتفاق بیافتد. کارفرما حق فسخ ندارد حتی با اعلام قبلی. در صورتی که کارگر در انجام وظایف قصور کرده باشد و یا آیین نامه های انضباطی کارگاه را رعایت نکند با رعایت ماده ۲۷ قانون کار کارفرما می‌تواند قرارداد کار را فسخ کند. حتی اگر حق فسخ به طرفین توافق شده باشد باطل محسوب می‌شود.

۴- پورسانت یا همان کارمزد جزو مزد کارگر بوده و باید به صراحت در قرارداد کار مشخص شود. اگر کارگر بتواند مبلغ پورسانت و ملاک پرداخت آن را ثابت کند اداره کار مکلف است در رای صادره لحاظ کند.