علی الحساب شدن سنوات کارگران شامل چه کارگرانی است؟ (+رای دیوان)

کارگر ۲۴ – سوال یک کارگر: من به مدت ۸ سال در یک شرکت کار کردم و حدود یک ماه است که اخراج شده ام. سنوات پایان کار سال های گذشته هر سال تسویه شده است. آیا کارفرما مکلف است که در زمان اتمام همکاری و قطع رابطه کاری دوباره سنوات پرداخت کند؟

کارتابان نوشت: طبق ماده ۲۴ قانون کار و همچنین تبصره ۴ الحاقی به ماده ۷ قانون کار بر اساس ماده ۴۱ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور مصوب ۱۳۹۴، کارفرما مکلف است در پایان قرارداد کار مبلغی به عنوان مزایای پایان کار (سنوات) با مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق و به نسبت کارکرد به کارگران خود پرداخت کند.

مهم: ملاک تشخیص قطعی و علی الحساب بودن سنوات این است که باید بررسی شود آیا مبلغی که در طول مدت قرارداد کار به عنوان سنوات محاسبه و پرداخت شده است بر مبنای آخرین مزد در زمان اتمام قرارداد کار (خاتمه مدت قرارداد کار، قطع رابطه کاری، بازنشستگی و …) برابر بوده است یا نه!

طبق این مقررات مقطع زمانی پرداخت سنوات مقارن با پایان قرارداد کار تعیین شده است.

در خصوص علی الحساب و یا قطعی تلقی شدن سنوات پرداختی حالت های زیر قابل تصور است:

۱- قرارداد کار مدت موقت و کمتر از یک سال و پرداخت سنوات در اتمام قرارداد کار

۲- قرارداد کار مدت موقت و کمتر از یک سال که پایان آخرین قرارداد مقارن با پایان سال تقویمی است و پرداخت سنوات تمام قراردادهای طول سال در پایان سال و با آخرین حقوق صورت پذیرفته است

۳- قرارداد کار مدت موقت که سنوات در پایان هر قرارداد و یا پایان هر سال پرداخت نشده است

۴- قرارداد کار مدت موقت با بیش از یک سال تقویمی و یا قراردادی که شروع آن در یک سال و پایان آن در سال بعد است و سنوات در پایان سال با آخرین حقوق آن سال پرداخت شده است

۵- قرارداد کار دائمی که سنوات هر سال با حقوق همان سال و در پایان سال پرداخت شده است

الف) حالت های ۱ و ۲ که سنوات در پایان هر قرارداد و یا پایان یکی از قراردادهای کار و با آخرین مزد و حقوق پرداخت شده اند قطعی هستند و سنوات پرداختی علی الحساب تلقی نمی شود و مابه التفاوت سنوات در زمان قطع رابطه کاری موضوعیت ندارد.

ب) در حالت ۳ که سنوات در کل پرداخت نشده است کارفرما مکلف است سنوات تمام سوابق کاری را بر اساس آخرین مزد کارگر (نه سنوات هر سال با مزد همان سال) پرداخت کند.

ج) در حالت های ۴ و ۵ با توجه به اینکه ۱- سنوات پرداختی در پایان سال تقویمی مقارن با پایان قرارداد کار نبوده و طبق قانون، موعد پرداخت سنوات باید در پایان قرارداد کار و با آخرین مزد کارگر در زمان پایان قرارداد باشد و ۲- شروع سال جدید همراه با افزایش مزد کارگر خواهد بود که باعث متفاوت بودن مزد کارگر در پایان سال تقویمی نسبت به پایان قرارداد می شود بنابراین سنوات پرداختی در پایان هر سال علی الحساب تلقی شده و کارفرما مکلف است مابه التفاوت سنوات پرداختی در پایان هر سال را پرداخت کند.

دانلود فایل PDF اصلاح رأی شماره ۲۷۲۷-۴؍۱۰؍۱۳۹۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری