قانون کار تصویب شده در سال ۱۳۶۹ دارای ۲۰۳ ماده و ۲۱ تبصره می‌باشد که هرکارفرما یا کارگری باید حداقل یکبار آن را مطالعه کرده باشد و از حق و حقوق خوب و طرف دیگر اطلاعات کافی داشته باشد.

مخصوصا اگر شما قصد راه‌اندازی کسب و کار یا کارگاه تولیدی دارید باید به دقت با این قوانین آشنایی داشته باشید.

فصل اول- تعاریف کلی و اصول

فصل دوم – قرارداد کار

فصل سوم- شرایط کار

فصل چهارم ـ حفاظت فنی وبهداشت کار

فصل پنجم ـ آموزش و اشتغال

فصل ششم ـ تشکلهای کارگری وکارفرمایی

فصل هفتم ـ مذاکرات و پیمانهای دسته جمعی کار

فصل هشتم ـ خدمات رفاهی کارگران

فصل نهم ـ مراجع حل اختلاف

فصل دهم ـ شورای عالی کار

فصل یازدهم ـ جرایم و مجازاتها

فصل دوازدهم ـ مقررات متفرقه

فصل اول- تعاریف کلی و اصول

ماده ۱- کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاه‌ها، مؤسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مکلف به تبعیت از این قانون می‌باشند‌.

ماده ۲- کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند‌.

ماده ۳– کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق‌السعی کار می‌کند‌. مدیران و مسئولان و به طور عموم کلیه کسانی‌که عهده‌ دار اداره کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب می‌شوند و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در قبال کارگر به عهده می‌گیرند‌. در صورتیکه نماینده کارفرما خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آن را نپذیرد در مقابل کارفرما ضامن است‌.

ماده ۴- کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار می‌کند، از قبیل مؤسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آنها‌.

کلیه تأسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاه‌اند، از قبیل نمازخانه، ناهارخوری، تعاونی‌ها، شیرخوارگاه، مهدکودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه‌ای، قرائت‌خانه، کلاس‌های سوادآموزی و سایر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب و نظایر آن‌ها جزء کارگاه می‌باشند‌.

ماده ۵- کلیه کارگران، کارفرمایان، نمایندگان آنان و کارآموزان و نیز کارگاه‌‌ها مشمول مقررات این قانون می‌باشند‌.

ماده ۶- براساس بند چهار اصل چهل و سوم و بند شش اصل دوم و اصول نوزدهم، بیستم و بیست و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجبار افراد به کار معین و بهره‌ کشی از دیگری ممنوع و مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند این‌‌ها سبب امتیاز نخواهد بود و همه افراد اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و هر کس حق دارد شغلی را که به آن مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند‌.

ادامه فصل‌های قانون کار و همچنین جزییات این قوانین را می‌توانید با کلیک بر روی دکمه زیر و دانلود کامل قانون کار بدست آوردید.

دانلود: قانون کار