آیا کارفرما می‌تواند ساعات کاری کمتر از قرارداد کار را به کارگر تحمیل کند؟

کارگر ۲۴ –  در صورتی که قرارداد کار تمام وقت بوده باشد و کارفرما به دلایل مختلف مانند کم بودن کار کارگران در ساعاتی کمتر از ساعت کار موظفی به کار گمارد باید حقوق و مزایای تمام وقت پرداخت نماید.

کارتابان نوشت: قراردادهای کار از لحاظ ساعت کار در دو نوع می‌توانند تنظیم شوند:

۱- قرارداد کار تمام وقت

در صورتی که در قرارداد کار کتبی ساعت کاری کمتر از ساعت کار قانونی (۴۴ ساعت در هفته) مشخص نشده باشد آن قرارداد تمام وقت تلقی می‌شود. در قراردادهای کار شفاهی که ساعت کار در آن مشخص نمی‌شود و یا اگر توافق شفاهی وجود داشته باشد قابل اثبات نیست و کارکرد تمام وقت محسوب می‌شود.

۲- قرارداد کار ساعتی یا پاره وقت

در این نوع قرارداد کاری، ساعت کاری مشخص می‌شود و طرفین به این موضوع توافق می‌کنند که وفق ماده ۳۹ قانون کار حقوق و مزایا به نسبت کارکرد پرداخت شود. در چنین قراردادهایی ساعت کاری به دو صورت تعیین می‌شود. یا ساعت کاری از قبل مشخص و معین است که به صراحت در قرارداد کار قید می‌شود. یا ساعت کاری از قبل مشخص نیست و بسته به حجم کاری در طول هفته و ماه و روز متغیر است. در هر حالت مزد و مزایای کارگران به نسبت کارکرد محاسبه و پرداخت می‌شود و تغییر ساعات کار در این صورت منع قانونی ندارد.

در صورتی که قرارداد کار تمام وقت بوده باشد و کارفرما به دلایل مختلف مانند کم بودن کار کارگران در ساعاتی کمتر از ساعت کار موظفی به کار گمارد باید حقوق و مزایای تمام وقت پرداخت نماید.

اصل بر تمام وقت بودن قراردادهای کاری است مگر اینکه کارفرما خلاف آن (پاره وقت یا ساعتی بودن) را از طریق ارائه قرارداد کار پاره وقت و ساعتی اثبات نماید. صرف کارکرد کمتر از ساعت کار قانونی دلیل بر پاره وقت بودن قرارداد کاری نمی‌شود.